W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach wykonywanej działalności będzie świadczył usługi na rzecz firmy norweskiej. Będą to usługi elektroniczne, m.in. tworzenie stron internetowych. Pytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania sprzedaży usług. A mianowicie, czy można zastosować przepis art. 27 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, z którego wynika, że miejscem świadczenia takich usług jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę. W związku z czym miejscem opodatkowania wykonywanych usług jest kraj usługobiorcy, w tym przypadku Norwegia. Wnioskodawca jako wykonawca tych usług będzie tę sprzedaż wykazywał jako niepodlegającą VAT (świadczenie usług poza terytorium kraju).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż usług elektronicznych dla firmy mającej siedzibę w Norwegii będzie dla Wnioskodawcy sprzedażą niepodlegającą VAT jako dostawa usług poza terytorium kraju, a obowiązek opodatkowania tychże usług spocznie na usługobiorcy czyli firmie norweskiej...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi elektroniczne świadczone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności na rzecz kontrahenta z Norwegii będą podlegały opodatkowaniu w kraju gdzie nabywca usługi posiada siedzibę. Dla Wnioskodawcy będzie to sprzedaż niepodlegająca VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z kolei przez terytorium państwa trzeciego, rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty (art. 2 pkt 5).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Stosownie do art. 8 ust. 3 ww. ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. Zgodnie z art. 2 pkt 26 ww. ustawy, przez usługi elektroniczne rozumie się usługi, o których mowa w art. 11 rozporządzenia nr 1777/2005, z uwzględnieniem art. 12 tego rozporządzenia. W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) Nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 288 s. 1) do usług świadczonych drogą elektroniczną, o których mowa w art. 9 ust. 2 lit. e tiret dwunaste i załączniku L dyrektywy 77/388/EWG, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie jest zautomatyzowane i które wymagają niewielkiego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, iż będzie świadczył usługi elektroniczne na rzecz kontrahenta z Norwegii. W związku z powyższym, aby określić czy świadczenie ww. usług podlega opodatkowaniu na terytorium kraju niezbędne jest określenia miejsca świadczenia usług dla usług elektronicznych.

Stosownie do art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. W odniesieniu do niektórych rodzajów usług ustawodawca ustanowił szereg wyjątków określających inne niż ww. miejsce opodatkowania tych usług.

Na podstawie art. 27 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

-miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Przepis ten stosownie do art. 27 ust. 4 pkt 9 ustawy o VAT ma zastosowanie do usług elektronicznych.

Zatem w świetle cytowanych wyżej przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego usługi elektroniczne wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Norwegii, na podstawie art. 27 ust. 3 pkt 1, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju siedziby usługobiorcy. W związku z powyższym przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy ponadto zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji przepisów prawa podatkowego tut. organ nie badał, czy mamy do czynienia faktycznie z usługami elektronicznymi. Interpretację wydano bowiem w oparciu o zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku, w którym Wnioskodawca wskazał, że świadczone przez niego usługi są zaliczane do usług elektronicznych. Rozpoznanie usług świadczonych przez Wnioskodawcę jako usług elektronicznych, o których mowa w art. 11 ust. 1 cyt. rozporządzenia Rady (WE) nie było przedmiotem zapytania niniejszego wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.